منم یعنی به این سوالا جواب بدم؟ ببین به نظر من خوب بودن یه سایت یا وبلاگ نسبی هست. و از دو منظر نویسنده و خواننده قابل بررسیه. حالا من نمی خوام. از نظر خواننده وبلاگی خوبه که بهش حال بده. حالا این حال دادن هم ابعاد گوناگون داره (به همین خاطره که می گم نسبیه) یکی دوس داره در مورد سیاست بخونه،یکی ورزش و.....
باز در مورد نویسنده هم همینطوره اون هم باید ببینه از وبلاگ نوشتن دنبال چیه؟
در مورد سوال دوم باید بگم که نویسنده خوب اونیه که اون چیزی رو که دنبالشه به خوبی به خوبی بیان کنه. و خواننده خوب اونیه که وقتی اومد وارد یه وبلاگ شد و خواست با اون ارتباط بر قرار بکنه، به جای اینکه دنبال تبلیغ خودش باشه، مطلب طرف رو بخونه و با توجه به همون مطلب نظرش رو بده. در مورد برقراری رابطه دوستانه بین نویسنده و خواننده باید گفت که دو حالت وجود داره. اول اینکه دو طرف از قبل هم رو می شناسن و رابطه از قبل بر قرار بوده که در این صورت دیگه مشکلی نیست. ویا اینکه نه دو نفر همدیگر رو در قسمت نظرات وبلاگ پیدا می کنن. باز اینطوری هم می شه بگیم مشکلی نیست چون معمولا کسی میاد و نظر (او نظر های در پیت رو نمی گم ها!) می ده که یه حسی در مورد نویسنده و مطلبش پیدا کرده باشه. پس به این نتیجه می رسیم که وقتی کسی میاد نظر می ده پتانسیل بالایی برای رابطه دوستانه داره. البته یه عده ایی هم هستن که میان نظر میدن تا اون طرف هم بیاد نظر بده و آمار وبلاگ خودشون بالا بره. اون ها رو هم می شه از این لیست خارج کرد. در مورد موضوعات مورد علاقه خودم باید بگم که من برای موضوعات جدی کمتر به وبلاگ ها مراجعه می کنم. (شاید هم دارم اشتباه می کنم!) در این جور موارد بیشتر سعی می کنم به رفرنس های اصلی مراجعه کنم. من خودم بیشتر از احوالات و گزارشای شخصی افراد تو وبلاگ هاشون لذت می برم. (دقدقه های درئنی، گزارش یه مسافرت ،کارهایی که کردن و و...)اما خوب این هم مثله قبلیا نسبیه و برای هر کس متفاوته.
درسته که گفته می شه وبلاگ یه جای شخصیه ولی باید بگم که همونقدر که نویسنده تو یه وبلاگ سهم داره، خواننده هم سهم داره. یعنی باید توجه داشت که اگه قرار باشه به نظر و خواسته خواننده توجه نداشت همون بهتر که وبلاگی هم نداشت. یا داشت و یه جایی مخفیش کرد که فقط خودش باشه و خودش. نویسنده باید حتما توقعات خواننده در مورد خودش رو در نظر داشته باشه و اگه نمی تونه به اون توقعات جواب مثبت بده، لااقل دلیل قانع کننده ایی در این زمینه داشته باشه.
کامران جون ببخشید پر چونگی کردم. احتمال داره یه قسمت هایی از حرفام هم اشتباه باشه. چون این ها فالبداهه به ذهنم رسید و تایپ کردم و قبلا فکری در موردش نداشته ام.
اول نويسنده بايد از نوشتن هدف داشته باشه.كه اين به شخص خودش برمي‌گرده.يكي هدفش روزنوشته يا يكي حرفاي مهم زدن! خواننده هم ميخونه و نظرش رو راجع به نوشته ميده.اگر از شيوه نوشتن اون شخص خوشش بياد خب دوباره سر ميزنه وارتباط به وجود مياد.معمولا نويسنده ها با خواننده هاي دائمشون ارتباط نزديكتري دارن.وقتي مي‌دونن اين نفر هميشه مي‌خوندشون و نظر ميده اونم براي اين ارتباط ارزش قائله.شيوه نگارش و هدف نگارش كه شخصيه و اگر كسي خوشش نياد بهتره سر نزنه تا اينكه سعي كنه وبلاگي رو كه ميخونه عوض كنه.امابرخورد با خواننده و احترام به نظراتش اهميت داره.يه جورايي وبلاگ يه ارتباط دو سويه‌ست. (كامران جون چه ربطي داشت حالا اينا؟! من مي‌گم بايد حمله كرد! يا مرگ يا پيروزي! پست زدي داري كار فرهنگي ميكني؟!ببخشيد شوخي نداشتيم!)
به نظر من وبلاگ هم مثل راديو و تلويزيون, يه چيزيه كه با مخاطب ارتباط برقرار مي کنه. براي همين بايد بين وبلاگ نويس و بيننده ها ارتباط به وجود بياد. اين ارتباط بين وبلاگ نويس و بيننده ها هم از چند طريقه يکيش همون نظرات بيننده ها و جواب دادن به اونا از طرف وبلاگ نويس, مخصوصا وقتي كه بيننده يه سوالي رو از وبلاگ نويس ميپرسه. اينجوري بين وبلاگ نويس و خوانندهاش رابطه دو طرفه به وجود مياد
اما چيزي كه هست اينه كه وبلاگ نويس نبايد تحت تاثير نظرات تعداد کمي بيننده قرار بگيره و روش خودشو به خاطر اونا عوض کنه, در حالي كه تعداد زيادي از خواننده هاش همون روش رو دوست دارن و اصلا واسه همون جذب وبلاگش شدن
در مورد سوال آخري به نظر من بازديد کننده اي كه واسه مطالب وبلاگ ارزش قائل ميشه و با دقت ميخونه و با دقت هم نظر ميده, در مقابل انتظار داره كه نظرش هم خونده بشه و در صورت نياز جوابشو بگيره
3 comments:
درووووووووووود
منم یعنی به این سوالا جواب بدم؟
ببین به نظر من خوب بودن یه سایت یا وبلاگ نسبی هست. و از دو منظر نویسنده و خواننده قابل بررسیه. حالا من نمی خوام. از نظر خواننده وبلاگی خوبه که بهش حال بده. حالا این حال دادن هم ابعاد گوناگون داره (به همین خاطره که می گم نسبیه) یکی دوس داره در مورد سیاست بخونه،یکی ورزش و.....
باز در مورد نویسنده هم همینطوره اون هم باید ببینه از وبلاگ نوشتن دنبال چیه؟
در مورد سوال دوم باید بگم که نویسنده خوب اونیه که اون چیزی رو که دنبالشه به خوبی به خوبی بیان کنه. و خواننده خوب اونیه که وقتی اومد وارد یه وبلاگ شد و خواست با اون ارتباط بر قرار بکنه، به جای اینکه دنبال تبلیغ خودش باشه، مطلب طرف رو بخونه و با توجه به همون مطلب نظرش رو بده.
در مورد برقراری رابطه دوستانه بین نویسنده و خواننده باید گفت که دو حالت وجود داره. اول اینکه دو طرف از قبل هم رو می شناسن و رابطه از قبل بر قرار بوده که در این صورت دیگه مشکلی نیست. ویا اینکه نه دو نفر همدیگر رو در قسمت نظرات وبلاگ پیدا می کنن. باز اینطوری هم می شه بگیم مشکلی نیست چون معمولا کسی میاد و نظر (او نظر های در پیت رو نمی گم ها!) می ده که یه حسی در مورد نویسنده و مطلبش پیدا کرده باشه. پس به این نتیجه می رسیم که وقتی کسی میاد نظر می ده پتانسیل بالایی برای رابطه دوستانه داره. البته یه عده ایی هم هستن که میان نظر میدن تا اون طرف هم بیاد نظر بده و آمار وبلاگ خودشون بالا بره. اون ها رو هم می شه از این لیست خارج کرد.
در مورد موضوعات مورد علاقه خودم باید بگم که من برای موضوعات جدی کمتر به وبلاگ ها مراجعه می کنم. (شاید هم دارم اشتباه می کنم!) در این جور موارد بیشتر سعی می کنم به رفرنس های اصلی مراجعه کنم. من خودم بیشتر از احوالات و گزارشای شخصی افراد تو وبلاگ هاشون لذت می برم. (دقدقه های درئنی، گزارش یه مسافرت ،کارهایی که کردن و و...)اما خوب این هم مثله قبلیا نسبیه و برای هر کس متفاوته.
درسته که گفته می شه وبلاگ یه جای شخصیه ولی باید بگم که همونقدر که نویسنده تو یه وبلاگ سهم داره، خواننده هم سهم داره. یعنی باید توجه داشت که اگه قرار باشه به نظر و خواسته خواننده توجه نداشت همون بهتر که وبلاگی هم نداشت. یا داشت و یه جایی مخفیش کرد که فقط خودش باشه و خودش. نویسنده باید حتما توقعات خواننده در مورد خودش رو در نظر داشته باشه و اگه نمی تونه به اون توقعات جواب مثبت بده، لااقل دلیل قانع کننده ایی در این زمینه داشته باشه.
کامران جون ببخشید پر چونگی کردم. احتمال داره یه قسمت هایی از حرفام هم اشتباه باشه. چون این ها فالبداهه به ذهنم رسید و تایپ کردم و قبلا فکری در موردش نداشته ام.
اول نويسنده بايد از نوشتن هدف داشته باشه.كه اين به شخص خودش برمي‌گرده.يكي هدفش روزنوشته يا يكي حرفاي مهم زدن! خواننده هم ميخونه و نظرش رو راجع به نوشته ميده.اگر از شيوه نوشتن اون شخص خوشش بياد خب دوباره سر ميزنه وارتباط به وجود مياد.معمولا نويسنده ها با خواننده هاي دائمشون ارتباط نزديكتري دارن.وقتي مي‌دونن اين نفر هميشه مي‌خوندشون و نظر ميده اونم براي اين ارتباط ارزش قائله.شيوه نگارش و هدف نگارش كه شخصيه و اگر كسي خوشش نياد بهتره سر نزنه تا اينكه سعي كنه وبلاگي رو كه ميخونه عوض كنه.امابرخورد با خواننده و احترام به نظراتش اهميت داره.يه جورايي وبلاگ يه ارتباط دو سويه‌ست.
(كامران جون چه ربطي داشت حالا اينا؟! من مي‌گم بايد حمله كرد! يا مرگ يا پيروزي! پست زدي داري كار فرهنگي ميكني؟!ببخشيد شوخي نداشتيم!)
به نظر من وبلاگ هم مثل راديو و تلويزيون, يه چيزيه كه با مخاطب ارتباط برقرار مي کنه. براي همين بايد بين وبلاگ نويس و بيننده ها ارتباط به وجود بياد. اين ارتباط بين وبلاگ نويس و بيننده ها هم از چند طريقه
يکيش همون نظرات بيننده ها و جواب دادن به اونا از طرف وبلاگ نويس, مخصوصا وقتي كه بيننده يه سوالي رو از وبلاگ نويس ميپرسه. اينجوري بين وبلاگ نويس و خوانندهاش رابطه دو طرفه به وجود مياد
اما چيزي كه هست اينه كه وبلاگ نويس نبايد تحت تاثير نظرات تعداد کمي بيننده قرار بگيره و روش خودشو به خاطر اونا عوض کنه, در حالي كه تعداد زيادي از خواننده هاش همون روش رو دوست دارن و اصلا واسه همون جذب وبلاگش شدن
در مورد سوال آخري به نظر من بازديد کننده اي كه واسه مطالب وبلاگ ارزش قائل ميشه و با دقت ميخونه و با دقت هم نظر ميده, در مقابل انتظار داره كه نظرش هم خونده بشه و در صورت نياز جوابشو بگيره
Post a Comment